Artık ne masumuz ne yalandan yoksun
İnsan değil mi bırak o kadar da olsun
Yeridir yuvası yalan dünyada doğsun
Çiçek gibi ölsün, sulandıkça solsun
Kötülükle beslensin gözleri doysun
Gözleri kapansın toprakta kaybolsun.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla