Kaybolmuşluk Sendromu

Bağışla merakımı
son zamanlarda ne söylediğimi bilmez oldum
İçtiğim zehir kustuğum acı
Biraz ahmakça gelebilir sana
Belki haklısın da “ama”
Ne için bu kavga anlamış değilim.

Ekmek ile doymaz oldu nasılsa karnımız
Nefret dolu bir ruhun gölgesinde
Ölümün de bir hazzı olduğuna inanıyorum.

Göğsümde kanatlanan bir yanılgıdır bu
Bir yaşam belirtisi bulmalıyım ruhumda
Hayalperest bir adamın doğurduğu varsayımlar
Bedenimi sarsan bu çılgın zevklerin
Acıya gebe kaldığını bilmek
Bir başına kalmak
İçine susmak
İnsan kendine nasıl susar?

Kabuğuma çekildikçe çığlık çığlığa
Dostoyevski’nin şu cümlelerini anımsıyorum.
“İnsana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak. Yoksa hangi balık boğmuş kendini,hangi serçe atlamış camdan?