Kaybolmayan Güneşim Şiiri - Ahmet Tığlı

Biliyorum lebiderya gözlerin
Hayallerimde yaşayan
Arkanı döndüğün denizlerde
Ve sessizliğinde suların
Boğulup giden hayallerimin.
Yarım kalan ne varsa yüreğimde
Ölü sessizliklere gömüldü
Susmuş duygularımın yalnızlığında.
Kanadı kırık martılar hüznünde
Geçip giderken zaman
Kurumuş yaprak hışırtıları
Kalbimin tam üzerinde.
Bir büyücünün azizliğinde
Yanmayan güneşimizin karanlıklarına
Marsık kokulu sevdalar bırakan bahar.
Biliyorum sen oradasın,
Yani tam üstünde dünyamın
Umudumun tükenmediği yerde
Arkanı döndüğün sevda denizlerinde
Küsmesin umut dağları
Ne zaman eseceği bilinmez aşk rüzgârları...
Sen birkez alıp gittin ya gözlerini
Göz göz oldu yüreğim
Dünyamın güneşsiz yüzünde
Yelkensiz gemiler gibi limansız kaldım
Fırtınalar denizinde.
Biliyorum; kaybolmayan güneşimsin sen
Dünyamın arka yüzünde
Umudumun tükenmediği
Yani yüreğimin çok yakınında
Su içen gözlerinden açılan
Gönül penceremde...

Ahmet TIĞLI 12.5.2015 (Sevgi Merdivenleri)