Kaybolmak veya kaybetmek

kaybolmak veya kaybetmek. bizler zaman içinde kaybolduk mu? yoksa zaman bizleri zaman içinde kayıp mı etti.
şu an oturduğumuz yerden otuz yıl önce denize giriyorduk. o zamanlar buraların denizi ne kadar güzeldi.
Dragos sahillerinden Büyükada'ya karşı Marmara denizinde yüzmek. deniz tertemiz, sahiller ip ince kumlarla kaplı.
şimdi bu masa başında sandalyede oturup, yine Büyükada'ya karşı bu satırları yazmak bir kazanım mı, yok, yoksa bu sahilleri böyle acımasız bir şekilde doldurarak denizi ötelemek bir kayıp mı?
bizler doğamız gereği hemen hemen her şeyi paraya tahvil ederken, bu kaç para, bu kaç dolar eder diye kurduğumuz denklem içinde, bu mekanlarda çay veya çorba içmenin mutluluğunu tadarken, bir zamanlar bu kıyılara yumurtalarını bırakarak çoğalan balıkların ızdıraplarını elbette duymuyoruz.
işin tuhafı insanoğlu hemen her şeye benim diyor.
Marmara denizi kişinin ve veya kişilerin deniziymiş gibi or dan bur dan, acımasız bir şekilde doldurulmakta.
bu dolgu da ne mi kullanılmakta? bu dolguda törpülenerek binalar yapılan dağların tepelerinden çıkarılan taşlar topraklar, koca şehrin koca koca pislikleri, binlerce metre derine inilerek alınan inşaat hafriyatları, adalardan koparılarak getirilen adaların kayaları kullanılmakta.
bu deniz, bu Marmara denizi acaba bu nesil tarafından doldurulsun diye mi yaratıldı?
deniz doldurulması gereken kıymetsiz bir yer mi? bu şehrin tüm kıyılarını doldurmak bu devrin insanlarının en önemli vazifesiymiş gibi eline imkan geçen herkes denizi dolduruyor.
hemde nasıl doldurma. bunların eline imkan geçse tüm kara parçalarını denizleri doldurmada kullanırlar.
sonra, önceden deniz olan bu yerler üzerine milyon, milyar dolarlık binalar yaparak bunu da bize zenginleştik diye hap gibi yuttururlar.
biz de zaten alışık olduğumuz üzre bu hapları hap diye yutarız.