Sessiz ve bîhaber geçiyorsun şehirlerden.
Yollarda ve şehirlerde yaşananan acı ve kederden habersiz olmanın
esrik suskunluğu.
Bilmemek insana umut vermiyor belki ama yeise de düşürmüyor. Kimi zaman mutluluklar inşa ediliyor bilinmezliğe.
Insan var olma mücâdelesinde yarınların ümitlerine sarılır. Ümitsiz kaldığı zamanlarda da geçmişine.
Refâkat eden bir anlamdan yoksun geçen zamanlar ne acıdır.
Unutuyor insan acıyan bir varlık olduğunu.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta