Kaybolduk Şiiri - Kübra Daşkın

Dört nala koşuyordum
Sonunu bilmediğim uzaklara
öfkemi, hırsımı ,nefretimi ,sevgimi alıp.
Koca evrenin boşluğundaki noksanlıktın bende
Görünecek kadar yakın dokunamayacak kadar uzak
Varlığınla karanlığımı aydınlatırken
yokluğunla esaretim oldun
Ruhumun derinleriydi oysa ki varlığın
Vazgeçmekten öte kazanmanın hırsıydı
Bizi biz olmaktan çıkaran neydi
Kaybolduk yorulduk
Savaştık kaybettik