Bu bahçeydi hazan gelmez sandığım
Yıkılmış ağaçlar, dallar kaybolmuş
Açılıp gülünce hep kıskandığım
Al, pembe, beyazlı güller kaybolmuş.
Sevgiyle parlayan sımsıcak bakış
Gitmiş de yerine gelmiş kara kış
Birlik ırmağında azalmış akış
Güzelliği anan diller kaybolmuş.
Hem kederi hem sevinci paylaşan
El ele verince dağları aşan
Bir yara görünce sarmaya koşan
Yürekler, parmaklar, eller kaybolmuş.
Gönül yelkenimi şişiren rüzgâr
Şimdi hangi vadilerde sesin var
İmbatlar nerede kimleri yakar?
Başımı okşayan yeller kaybolmuş.
Toprağına nice umut ektiğim
Hududunu sonsuzluğa çektiğim
Her burcuna bayrağımı diktiğim
Benimdir dediğim iller kaybolmuş.
Bir baktım gönülde hülyâlar solmuş
Uğrunda yanılan Leylâlar solmuş
Gün bitmiş ufukta şuâlar solmuş
Hâtırası kalmış, yıllar kaybolmuş.
Kayıt Tarihi : 16.1.2023 20:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!