Kaybolan Şair Şiiri - İsmail Poyraz Kılıç

Bir bakışta başlar, bir dokunuşta anlam bulur,
Gözlerinde kaybolur zaman, sessizce.
Sözler yetmez, kalbin dilince saklıdır aşk,
Sana dair her şey bir şiir olur bende.

Geceler uzun, seni düşündüğüm her an,
Yıldızlar senin adını fısıldar gökyüzüne.
Rüzgar saçlarını okşarken, ben buradayım,
Kalbim, sana açılan kapıları bekler sessizce.

Her adımda yankılanır aşkın sesi,
Sonsuzluğa doğru bir yolculuk bu seninle.
Bir nefes kadar yakınsın, ama uzak,
Sonsuz aşkla sana varıyorum, adım adım.

Sessiz vedalarımız var bizim,
Dillere dökülmeyen ama kalpte büyüyen.
Sen, içimdeki o büyük sessizlik,
Ve ben, o sessizlikte kaybolan şair.

Bir şiir ki bitmez, çünkü sen bitmezsin,
Sonsuzluğun yansımadır her gülüşün.
Adını her duyduğumda kalbimde bir bahar,
Dallarında açan çiçekler, gözlerinde filizlenir.

Yollar bize varır, yollar bize çıkar,
Her adımda seni bulmak, sonsuz bir çağrıdır.
Zamanın durduğu yerde bekliyorum,
Seninle dolan bir anın içinde kaybolmayı.

Gece karanlık olsa da, gözlerinle aydınlanır,
Her sabah sana doğar, her akşam sana saklanırım.
Bir söz yetmez seni anlatmaya,
Binlerce şiir yazsam, yine de eksik kalır anlamı.

Ve biliyorum, bu aşk bir rüya değil,
Gerçek, en derinlerde, en saf haliyle.
Sen, benim dile getiremediğim her şeysin,
Ben ise yalnızca sana yazılar bir mısrayım.