Kaybolan Güven Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Bak sevdiğim
insan işte ölüyor
Düşünme derin derin
Gör işte sevdiğim gör
doğan her canlı
birgün ölüyor işte..
Bazen imamın sesinden
bazende en sevdiğinin sözüyle
ölüyor insan..

Bak Sevdiğim,
Ne fark eder ki,
Ha imamın sela ile,
hada can parçasının
bir sözüyle ölüyor işte.

İnsan ha bir veda ile
hada vade ile bir şekilde
ölüyor işte.
Bir ölen geri gelmez,
Birde kaybolan güven..
An gelir insan gülerken ağlar,
Göz yaşları sel olup akar
Meğerse gülmek
bir maskeymiş insan da.
İnsanlar sevdiğinden ayrılınca
bu maskeyi takarmış.

Sevdam.
Tüm değer verdiklerimin,
Gözüm de büyüttüklerimin
Maskeleri düştü
Gerçek yüzleri çıktı ortaya..
Bu Asi kız
yavaş yavaş ölüyor.
Ben şimdi tüm vedalarımı da
aldım gidiyorum artık..
ha imamın selası,
ha erken öldürdüklerim.
Ne fark eder ki
Bir ölen geri gelmez,
Birde kaybolan güven..
Ben gidiyorum..