Cocuklugumu kaybettim önce...
Masumca seven yüregim gitti benden.
Güvenim sarsıldı güvendigim insanların ihanetinden.
Elimi sevgiyle uzatamaz oldum kimseye.
Yine bir kötülük gelirmi diye...
Göz yaşlarımı artık göstermiyorum.
Onlar icime akıyorlar zaten.
Seviyorum demeye korkuyorum.
Yalandan sevenler cok diye...
Umudu peynir ekmek gibi dagitıyorlar önce.
Sonra gündüzler bile oluyor gece...
Umudumu kaybettim ben bulan varmı?
İnsanları kendisi gibi seven varmı?
Gencligimi kaybettim sonra...
Gitti ardına bile bakmadan.
Sonbaharımla kaldım başbaşa.
Şimdi bu başimi vursamda taşa.
Ne gelir elden solan yapraklar düşecek topraga.
Dalin sitemi var yapraga...
Ölmeden öldürdün beni...
Kayıt Tarihi : 27.11.2012 10:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melek Tiryaki](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/27/kaybettim-bulan-varmi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!