Kaybettiklerimiz hepimizin - Garip Çoban

Gece ile gündüz arasındayım.
Ak kanadın siyah kuyruğundayım.
Sana duada bakar bir yar, farkındamısın.
Bir hoş ki özlem, şems vakti kırmızı gülü arayan bülbül'müsün.

Gece ve sabah arasındayım.
Gök masmavi, tan yeri siyah gönlümde.
Gün çocuk gülüşü kadar güzel.
Bir tren durağındayım.
Heyecanım artıyor, çoktandır kendimle yola çıkamadım.

Yerim şems vaktinin penceresinin başında.
Rüyalarım dünyadan sallandığı için rahat okuyamıyorum uykuyu.
Susup bekledim, okumasını gecenin bitirmesini.
Lütfen, biraz duada kendime b/akabilirmiyim? dedim.
Hırkasız derviş önce şaşırdı.
Durdu bir ara meczup.
Sonra gülerek pirim.

Buyurun gariptir gecenin sofrası dedi.
İnsana küçük olduğunu hissettiren şeydir gece.
Rüyanın keskin virajlarından dönenlerde geçittir dua.
Gülerek aynada kendime, nasılsın diyorum?..

Sevgiyle arasındaki bağı kesmiş.
Öyle ise kibar bir bakışın surete.
Çok kibar, dillere destan diyor bir kabirtaşı.
Ve daha sesli gülüyor içindeki ben.
Niçin gülüyorsun?..
Ben gülmeyeyim de kim gülsün diyen nefsim.

Ne mutlu sana!..
İyi diyorsun süslenen suret.
O olmasaydı, beni kim nerden bilecekti.
Sayesinde şöhretli olduk.
Ne diyorsun!..
Anlatayım, küçük yaştan bilirim insanın bir duada ölmeyeceğini.

Hiç sevmezdik hesaplaşamadığımız vakitlerde.
Daha hayattayken bize gelirdi sevgi.
Hele bahar aylarında yada kış'ta.
Çay içerken sık sık görürdüm.
Şems vakti bizim büyük sofada.
Çaya mı, söyleşiye mi meraklıydı bilmem aşk.

Çok kalırdı dua vakti bizde.
Bir sabah güneş erkenden vurmuştu penceremizden.
Sokak kapısından çıkarken.
Buyurun, buyurun diyerek yana çekildim.
O içeri girerken, ben dışarı çıktım an'dan.
Ben vakte döndüğümde suretler arasında bizde yoktu.
Derinden bağlanmak ve derinden sarsılmak.

Ruh ikizi gibi sevgimiz.
Beni cezbeden başka bir yerdir yüreğin. Ama neresinde kaybolup kendimi bulamıyorum bilmiyorum.
Sonra yok oldu, bütün yaz görmedim.
Ama sevgi suretperestlere hala kulak asmıyor.
Düğümler, kısa süreli acil çıkış gibidir.
(Y.ed)