Kaybettiklerimin Arasında En Çok Kendimi ...

Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum
İçimde patlama noktasına gelmiş volkanlar
Bir bir bıraktığım canları canımda közlüyorum
Delirmiş çıldırmış azgın dalgalar
Teneşir ettikçe derin korkular
Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum..

Her acı çığ olmuş büyüyor bak içimde
Dudaklarıma inen yaşları çaresizce izliyorum
Kim derdi ki kılıç çekip savaşmak doğrularla
Durduğum boşluğu mahşerden gizliyorum
Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum..

Saf saf ayrılıyor insanlar t'inimden
Mağlubiyeti aklımca dizginliyorum
Tarumar ettikçe yılgın bakışlar
Aynalardan asıl suretimi gizliyorum
Ezmesin diye mağrur başımı tamah dolu taşlar
Yılların altında yol arıyorum
Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum..

Şuur göğsüme uzanmış gün gibi yatıyor görüyorum
Boğazımdan geçmiyor yapılan haksızlıklar
Esintiye bile bıçak çekiyorum
Tazelendikçe merhumemin acıları içerliyorum
Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum..

Oysa süt gibi beyazdı hislerim
Abide gibi dolaşıyorum
Gidenin ardından mecburen el sallıyorum
Kılı kırk yaran hesabım ile hakikatten alkış alıyorum
Nuh gibi tufanlara kafa tutacak gemiler inşa ediyorum
Yalan fırtınalarına yenilmeyecek çiviler çakıyorum
İçim bomboş içim benden istifa içim ebedi
Fakat yine de
Kaybettiklerimin arasında en çok kendimi özlüyorum..

Canan SERGÜL 🐛