Kaybettiğim Bir Sarılma Var İçinde Ben Olan

Kendini anlamak...
Neyi neden yaptık ve yapıyoruz halihazırda ?
Ne hissediyoruz ,
Bize böyle hissetmelisin denileni mi ?
Yoksa içimizden geleni mi ?
Öğretilenin dışında içimizden gelen bir şey var mı ?
Vaktimizin olmadığı yada sıranın bir türlü bize gelmediği mevzu...
Kendini anlamak

Savunmadan ve yargılamadan
Sadece anlamak...
Kendini anlamak...
Aslında bu kadar körelmeden
Avaz avaz bağırmak sırasını susmaya mı verdi?
Öfke, mış gibi asılsız saygı içinde bastırıldı mı ?
Yoksa dışlanmamak adına kalabalığa mı karıştık?

Belki de kendimiz olmaktan bir buket korkuyla vazgeçtik
Görünen hiç bir zaman aslına uymadı...
Sıra hiç zaman bekleneni ve yükleneni yapmaktan
Asıl olana gelmedi...
Kendini anlamak...

Ön yargısız, suçlamadan yargılamadan
Yani başkalarının yaptığı gibi değil
İçi boşaltılmamış dost kelimesinin
Gerçekte ifade ettiği gibi
Kendini bir dost gibi anlamak...
Sadece anlamak...

Kendine sarılabilseydi insan,
Hasreti çekilen bir ''öteki'' zihinlerde
Bu kadar yer almazdı...
Ötekine mecburuz, çünkü sarılmalıyız...

Mecburiyetimizle mahrumiyetimizin aslı aynı
Ve ötekine olan mecburiyetten kendimize sıra gelmedi.
Her gördüğümüzü kendimizin sandık ,çünkü açtık.
Hepsi de ilk başta ne kadar benziyordu bizim ötekimize..
Ya da ötekini bulduk , artık kendimiz yoktu.
Kendimiz vardı da belki , lakin kendimizle ne yapacağımızı bilmeyecek kadar tanımıyorduk artık kendimizi.
Arayı baya bir açmıştık,
Başkalarının inşaa ettiği şeye
Bizde başkaları gibi "ben" diyorduk...

Kaybettiğim bir sarılma var aradığım
İçinde ben olan.
O sarılmayı bulursam
Kendimi de bulacağım...
...........
13.03.2024

Şule Akşit