Kaybetmenin Tiryakisi Oldum Sensiz Bu Şe ...

Kaybetmenin tiryakisi oldum sensiz bu şehirde,
Kaybetmediğim, yitirmediğim bir tek sen kalmıştın...
Ama gittin...
Halbu ki burada olsaydın,
Kulak vermez miydim sanıyorsun çılgınca hayallerine
Şöyle bir içime çekip kapılmazmıydım sanki deli bir fırtınaya...

Ama sen yoksun!
İnandıramadım kimseyi varlığına, sen yoksun.
Nereye gittin? , Neden Gittin?
Tamam, gittin ama, ama... Beni niye bıraktın?
Sen beni bıraktın...
Gün doğmaz oldu pencereme,
Mutluluk bana düşman; Küstüm sensiz gülmelere
Senin için yazdım bunları,
Sen,sen değilsin gerçi;

İmkansızımsın Benim.
Olmadın hiç bir zaman, olmayacaksın da.
Kimse bilemyecek seni.
Kalbimdesin, en derinlerde, en çok özlenenimsin...

Hani ölmeden alınan son nefes var ya...
He, işte aynı öylesin!
Tutabildiğim kadar içimdesin!
Sen, sen benim ölmeden önce aldığım son nefesimsin!

[ Ediz Hakan Güler ]