Duvarda asılı göğsüm,ne nefes alabiliyorum
Ne de daralan hayalimi ve arkamdakileri görebiliyorum.
Kafesimin içindeki kuşları kaçırmışım.
Sesler duyuyorum sadece çok uzaklardan, beni kahreden
Sessiz pusudaki kalbim çaresiz
Öyle bir daralıyor ki göğsüm,
İznimle koşaraktan mavi sulara atacak gibi kendini
Öyle utanmış ki fikirlerim,
Tüm yollar mayınlı,tacize,dehşete kapılmış gibi.
Öyle yorulmuş ki bedenim,
Fizan haltetmiş sınırımı aşmakta
Öyle soğumuşum ki kendime,
Kendini kaybetmiş cühela ve
Ukala bir müsvette gibi..
Kendime verecek öğütüm yok
Ok gibi acıtıyor ruhumu
Yelkovan akrebi kovaladığında ve
Nefesim içimde dolaşınca.
Kayıt Tarihi : 7.2.2017 15:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!