Kaybedecekken Kaybedilen Bir Şeyler Üzer ...

halbuki orada oturmuş
o geceden sıradaki günleri
düşünüyorduk
duvar gibi karşımıza dizilen
bulutlara bakarak

öyle bir kahroluyorduk ki
biliyorsunuz
saman alevi gibiydi
bir yanıyor, bir sönüyordu
göz bebeklerimiz

kalkıp da bu şehirlere biz yerleştik
en güzel şarkılarımızı bırakıp
en güzel gözüken ışıkların
aldatısında

kalkıp da bu şehirleri biz böldük
sokaklara
biz kararttık caddelerini
biz aldık sevgili soktuk
adımların aralıklarına
biz büyüttük, biz biçtik bu
kaldırımların yalnızlıklarını

sarhoş olduk ayılırcasına
çaprazladık tüm şeritli yolları
hatıralar koyduk ufaktan aralarına
biz bildik, kendimizdik
sanıyorduk, hep sanıyorduk
neyin nerede ne zaman biteceğini

şimdi daha iyi anlıyorum
gözlerimi kapattığımda
gördüğüm resimleri
o zamanlar düzenbazdık
aldatırdık bakışlarımızı

güneşe doğrulup biz kısmadık mı gözlerimizi
öyleyse bu şehirler diyorsun ya
ıslak mıydı biz anlatırken bir şeyleri
deme bırak, neyi varsa bırak
zorlama kilitli kapılar ardındakileri
neyi varsa bırak

zamanı gelir değil mi
nereden terkedersek bu şehri
zamanı gelir değil mi
tüm yangın çıkışlarının
sığınakların, çiçekçilerin
meyhanecilerin, kaldırım taşlarının
öyleyse terkediriz

şimdi diyorum ki
bırak
akşamlık baş ağrılarım dinmiyor

bildiklerinizi anımsatmak
haddim değil ama
biliyorsunuz
üç beş asırdır
ben aynılılıkla
bir başımayım, yalnızım

saçlarım daha seyrek şimdi.