Kayan Kayana Şiiri - Kemal Berk

Yerler kaygan olmuş kayan kayana
Ayranı ekşiyen kendi kayıyor
Dostlukları yere vuran vurana
İnsanlık ölürken güle benziyor

Diller puşt olunca gönüller sahte
Yağcılık yapanlar bak olmuş kahpe
Yüzlerde kalmamış ardan bir perde
Namerdi gördükçe yürek yanıyor

Onuru yitirip yamuk yaparken
Bir avuç paraya benlik satarken
Eğrilik yolunda mertlik taslarken
Gözlerimden kanlı yaşlar akıyor

Cahiller riyasız insanı sevmez
Bir yudum suyu yüreğe serpmez
Sevdiği insanın yüzüne gülmez
Zalimlik şanıdır yürek yakıyor

Sonbahar yaprağı gibi düşerken
Ağlayana bakıp gülüp geçerken
Zemzem kasesiyle zehir verirken
Ateş de yanana gülü veriyor

Rüzgarın şekliyle yönü belirler
Girdiği toprağın renge dönerler
Paranın gücüyle insan severler
Kül'özü nü sahte sevgi üzüyor

Kemal'eren/ Kemal Berk
18.10.2020