Kaya ve Ot Şiiri - Şair Diğeryanim

Ne olaydı da ben bir dağbaşında kaya,
Sen nerden geldiği bilinmez bir ot olaydın.
Düşeydin bağrıma.Taşa dönmüş yüreğimde 'bir'renk olaydın.
Kuru rüzgarlar savuraydı benden parçaları.
Sen,her mevsimin geldiğinde yeniden biteydin,
Ben sana kavuşabilmek için her seferinde
Vereydim bir parçamı poyraza,karayele..

Gün ola bitireydi soğuk rüzgarlar beni.
Sen,düşeydin yanıma,ben toprak olaydım.
Sen bir daha bitmemecesine karışaydın bana.

Ben yine bir dağbaşında kaya,
Sen hane içinde bir ot yine
Rüzgarlar ruhumu savurur sana,
Bedenimi y/eller alır.
Bilirsin konuşamam,pek de beceremem, ama;
Uzaklardan..yüreğimden seslenirim sana
Anlaşılmaz cümleler arasına sıkışır adın.
Cümleler silinir rüzgarın uğultusuna
Rüzgar diner,adın kalır.
Adınla beraber dokunuşun,sarılışın gülüşün,öpüşün kalır.
Hüznün,sevişin,sevildiğin,sevgin kalır.

Rüzgar diner,uğultu kesilir
Gece çöker!
Okunamayacak bir yerde,kayanın bağrında
Kalın harflerle derine yazılmış adın kalır.