Kavuşmanın Yüceliği Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir nehir düşünün! susuz ve sessiz.
Bir insan düşünün! mutsuz ve yalnız.
Bir geceyi düşünün! yıldızsız.
Bir bahar düşünün! yağmur ve çiçek olmadan.

Bir kalp düşünün! Sevgisiz ve mutsuz.
Ve gel bir de beni düşün! Sensiz.
Şimdi gözlerim ceylan gibi ürkek.
Ve kaçırılan, ertelenen hayallerim.

Gençliğim ve gerçekleştiremediğim kavuşmalarımız,
Umutlarımı geri getirebilir misin?
Günlerim seninle dolu!
Ve bu gece onu tekrar, yok edemedim.

Ve hayalin başucumda, ve de sen içimde.
Hüznümü darağacına astım.
Sahildeki kumlara özlemlerimi yazdım.
Bilirsin hasret buzdağına benzer.

Karanlık geceleri sen de bilir misin?
Seni özleyen insanlar kulaklarını çınlatır.
Uzaklarda........!
O zaman belki anlarsın.

Seni özleyen, aslında senin özlediğindir.
Ah hayatım.....
Ruhumdaki her nefes senin nefesine eklensin.
Hayatımdaki her nefesin hayallerinle demlenmesine izin ver.

En azından bu bedenim senin hasretinle yansın.
Kalbimdesin.
Ve yaşadığım sürece.
Bitmeyen özlemsin sen.

Hayatını paylaşmak,
Ekmeğini, suyunu paylaşmak.
Şiirlere akan kalemini paylaşmak,
Sözlerini paylaştığın kişi olmak.

İsyan ettiğin ve barıştığın,
Ve sürekli ondan kaçtığın?
Sıkılıp, boğulduğun,
Ama vazgeçilmez olduğun.

Birlikte çocuk olduğun,
Birlikte beraberce yürüdüğün,
Ve yavaş yavaş öldüğün.

Halbuki.
Hayalet bir gemi gibi geçtin gözümün önünden,
Beni o sürgüne götür,
Ve bir sabah meyhanesinde,
Peçeteye yazılmış,
Bitmeyen özlemin şiirini okuyalım.

Gökkuşağı renkli rüyalarımdan çık,
Ve adım adım bulutların üstüne gel,
Güneş gibi gel, ay gibi gel, geceye benzeyen gözlerime gel,
Satır satır, hece hece gel sözlerime, gel güzelliğine olan hasretime.

Hasretini sevginle mayaladım yüreğimde,
Bitmek bilmeyen özlemini yıllarıma ekledim,
Sen girmeseydin hayatıma,
Kavuşmanın yüceliğini göremezdim...