Siyaha boyanmış titrek ufuk çizgisi,
Denizin görünüşte gök, kulakta yılgın sesi,
Birazdan sevdiği oyunları sıralayacak çocuklar sokaklarda,
Aklımda bir tek, teninin buğday rengi gizemi…
Kavuş bana tam da şimdi;
Kavuş yalnızca gözlerinle; dengi olmayan cihanda.
Sanma ki sen gidince, dağılır ukde birikmişi.
Sen akşamüstleri bağdaş kurup oturuyorken,
Zihnimde aydınlattığın; fersiz ücralarda;
Kavuş bana;
Mecalsiz kalmış ve hâlâ rahat kollarınla...
Patlak lambalı sokaktayım,
Hırçın uçan kuşta ya da paslı balkonda.
Kararsız bir yağmur başlıyor ve ıslanıyor cadde
Ne ağlaması bu gökyüzünün;
Yeryüzünün yıkanması ne de.
Kurumamış gözlerle görüyor gibi
Dağıldı şehir ışıkları kendi aksına.
Bir yanda telaşlı şemsiyeliler var,
Öte yanda anlam yüklerler, şeffaf damlaya.
Kavuş bana;
Ön bacasında dumanı tüten harabe trende,
Yol kenarında göz yaşartan bir saat dükkânı,
Ya da gramofon çalan yasak evde.
Yeşil cevherinin süzdüğü bahtı açık şehir,
Nedir olmak birinde, eksiksiz sevmek nedir?
Bir benim yok, kalabalık kalpte, bir tek izim,
Kimseyim herkeste, hiç kimsede; her şeyim.
Vazgeçtim;
Kavuşma bana;
Kalsın hevesler, uçurum ağzında.
Kalsın, kavuşma bana;
Aydınlanacak yaşsız dünya,
Sıradaki karanlık battığında.
Kayıt Tarihi : 22.2.2019 03:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
