Kavuşmak! Şiiri - Bülent Aydın Nigehban

Kader ağlarını,
“Ötelere” örünce…
Cama vuran kızıllık;
Bir garip görünür!
Kavuşmak mı?
Başka bahara kalır!

Oysa…
Ruhundaki gölgeler!
Hâlâ…
Yorgun “hayallerini” bekler.
Fakat…
“Güneş” hatıralarda asılı kalır!

Sonrası…
Sonsuz öksüzlük!
Ve…
Gönlü “sırla” kaplanır.
Dert..çile..ıstırap mı?
Ruhunda saklanır!

“Aşkı”; baki…
Yüreğinde közlenir.
Özler…
Rüyalarında bile; yollarını gözler.
Hülyaları mı?
Sonsuzluklarda aklanır!