KAVUŞMAK
gitmek deyince;
nedendir bilmem tren garları gelir aklıma,
is kokan karanlık tren garları,
ve özlem taşıyan metal yığınları…
dudaklarımı çatlatan karayel gelir…
iliklerime kadar işleyen yağmur gelir…
ve sensiz gündüz düşlerim gelir aklıma…
çelik murcuyla beynimi oymaya çalışan zaman gelir…
kayıp mekan gelir…
ve gözyaşın gelir aklıma…
azığıma koyduğun ekmeğe bulaşmış hüznün gelir…
tütünüm gelir…
ve umut gelir aklıma…
kokun gelir…
kavuşmak deyince ise;
sevgili nalan,
hem de sonsuza dek kavuşmak,
ölüm gelir…
ölümse hoş gelmiş sefa gelmiş vız gelir…
Tunceli 2010
Kayıt Tarihi : 30.5.2010 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)