Kavuşmak Şiiri - Altay Taşkın

yalnızlığın halatı koparılınca
yuvarlanır kayalar boşanır sular
coşku içinde uçuşa doğru
doruğa erişir yalnızlık
kalabalıkla karşılaşınca
estetiklik katar o burukluğa
söker kara bulutları
ayırır birbirinden
ısınmak ister o
pırıl pırıl güneş ışınlarıyla
kulakları doldurur güzel seslerle
kokusunu çeker dağlarda açan
rengârenk çiçeklerin
bir soluk alır
kurtuluşun soluğudur o
yalnızlığın bırakılışı
kabuğundan çıkar
katılır okyanusa kaybolur
savrulur rüzgârlar arasında
kavuşur esenliğe seve seve
yalnızlıktan kurtuluşunu kutlar
insan kendi kendine...