Kavuşmak Şiiri - Batuhan Şahin Ersever

Kavuşmak

Bazen kavuşmamalı !
Zalimce bir şey , korkunç bir söz. Fakat böyle olması gerekir.
Ancak o zaman anlaşılır kavuşmanın büyüklüğü ve mutluluğu .
Bazen burnunun dibinde duran istediğin şeyler, senin umurunda olmasa da
Orada öylece bekler durur. Hizmet eder sana. Eşya , obje veya insandır bu .
Dönüp bakmazsın. Fakat o senden gittiğinde sanki her şey varmış da
Sadece o eksikmiş gibi … ekmek , su hatta ilaç gibi arar durursun. Zor kavuşursun.
Göz bebeğine koyarsın önünden ayırmazsın. Zaman geçer de geçer sen tekrar
Bakmazsın , görmezsin , unutursun . Yine gidince yine ararsın koşar edersin alır
Alır yakalarsın . Ama bir türlü tam manasıyla kıymetini anlamazsın.
Ve o senden bir gün mutlak gittiği zaman işte o an korkunç kıyametlerin başlar.
Fakat ne çare ki artık o senden temelli gitmiştir .
Feryatlar, figanlar, gönülden ahlar... Dert senin elalem ne çare arasın .
O artık gitmiştir ara ki bulasın !

BATUHAN ŞAHİN ERSEVER