Geceler karanlığa, gündüzler aydınlığa bürünmüş,
Karanlık özlem duymuş aydınlığa,
Günde sadece iki kez karşılaşırlarmış,
Asla kavuşamayan iki zıtlığın özlemidir bu,
Her karşılaşma yerini yalnızlığa,
Her yalnızlık bir özleme bırakırmış kendini,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Zıtlıklar aleminde yolcuyuz bir vakit sırlarının birazına göz atabildiğimiz kısa bir yolculuk gibi yaşamak kutluyorum sevgili dost saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta