Kavrulan Hıçkırık Şiiri - Cevdet Altay

Matemli arzular, coşup çağlıyor,
Umutlar tükenir, zaman geçtikçe.
Merhamet vicdana, çatmış ağlıyor,
İçine necaset, zulüm aktıkça.

İçerde umutlar, devrilip durur,
Hıçkırık boğazda, kavrulup durur,
Bir duman esmana, savrulup durur,
Ateşin içine, benzin döktükçe,

Kabusla yarışır, toz pembe düşler,
Dolamış diline,dost dostu taşlar,
Vicdanın içinde, kargaşa başlar,
Haset bahçesine, nifak ektikçe.

Hayvani duygular, azdıkça azar,
Kudurur menfaat,insanlık yozar,
Abad olur zorba, mazlumu üzer,
Kravatlı beyler, arka çıktıkça.

Özünü kahraman, sayan korkaklar,
Nefs-i fukaraya uyan, korkaklar,
Eylül’e Leyla’ya kıyan korkaklar,
Çoğalır, adalet şaşı baktıkça.

Yeter bu kıyamı, durdurun artık,
Harlanan bu külü, söndürün artık,
Çıkarın idamı, öldürün artık,
Sabiye sübyana, eller kalktıkça.

Cevdet Altay…….08.07.2018