Kavrulan benim Şiiri - İsa Yıldıran

Bir ela gözlünün bakışı yanmama yetti,
Sevda ateşiyle kavrulan benim.
Uykularım artık beni terk etti,
Sevda rüzgarında savrulan benim.

Bu sevdayı nasıl taşır ki başım,
Bir aşka yandım ki dinmez gözyaşım,
Kabre girsem acep görür mü taşım,
Bir aşk uğruna vurulan benim.

Hayalin ruhumda inan ayrılmaz,
Dilimde hep ismin, inan hiç susmaz,
Büküldü bedenim, sensiz doğrulmaz,
Düşmüşüm girdaba çevrilen benim.

Kalbimde bir yara her an kanıyor,
Ecel kuşu sanki başta dönüyor,
Eller görse beni mecnun sanıyor,
Kara sevdalara çağrılan benim.

Bir türlü bahara ermiyor kışım,
Kül eyledi beni nedir bu hışım,
Bak kalmadı dostum, ne de sırdaşım,
Garip bir çare dolanan benim.

Vuslata ermezsem ne olacak halim,
Bulunmaz bir dal, kalmadı mecalim,
Derdime bir çare bulamaz ilim,
Aşk ateşinde kavrulan benim.

İSA YILDIRAN