Kaderi yıldızlar çizerdi bir zaman..
Onlar çizerdi ben giderdim
Çorak toprakların hükmü gibiydi
Soluklarımın volta atması..
Sağnaktan başka bir kural yokken,
Bir kurak kuralsızlığın esiriydim..
O neşe, o iftihar ve güven nerede?
Masumiyeti toplu mezarlığa gömdüm.
İsimsiz ve sahipsiz köşelerde
Adını koymadan
Hikayesini yazmadan
İsmimi ve isimleri unutarak suskunluğa sürüldüm.
Ne büyük ceza Tanrım...
Ne büyük bela, kara baht
Sancıların kıpırtısına sevinmek
Ne büyük ölümmüş öyle.
Şimdi aklımın tam ortasında bir bigbang oluşsa
Yok olsam ve varolsam kendimce
Kendimle oyunlar oynasam
Duvarlara aynalar çizsem
Kırıntı olsam yerde
Tükensem ve gömülsem..
Çekip alsam kendimi bir çöplükten başka bir çöplüğe..
Sonra kendimi kendime çeksem
Ben kendimim desem..
Adını koyduğum bir ölümden dönme hikayem mi olmuş olur?
Kayıt Tarihi : 16.12.2019 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)