Kavgamız Şiiri - Celal Nadir Açıkgöz

İnsan bilginin eşiğinde debelenip duruyor
Köprüler kalkıyor akşam vakitleri, işçiler evlerine dönüyor
Yorgunluk boylu boyuna geçiyor bir şehre
Bir şehir bir insanı en çok sevdiği vakitte yoruyor
Büyüdükçe anlaşılıyor anneler, babalar
Büyüdükçe netleşiyor yapay mutluluklar, sahte ışıklar
İnsan kanıyor en sevdiğine, en sevdiğince
Tam anlamıyla bir varoluş göğün turuncuya çaldığı vakit
Ayrık otlarının arasında en kuvvetli haliyle kavgamızın
Yüzeyselliğiyle tafsilatıyla işte tam da ortadayız
Yerin göğün sahibinin emrine tabi olup güçleniyoruz
Kalbimiz iman çırpınışlarıyla, dualarla daha bir dik duruyor
Alnımız bütünleştiği yere, secdeye değiyor..