Kavgalar Şiiri - Ahmet Mustafa Kulaber

Terliyor insanoğlu mazlum yalnızlığına,
Egonun akışına bakıp küser aynalar,
Açıldı mı yaralar sönmeyen yüreklerden
Boşa süpüren ölüş insanları yaralar...

Bir tufandır bu kopan insan alnına kara,
Savurur hızlı rüzgar dalları enginlere,
Bir cana can kasırga bin kere açar yara,
Ceset ceset içinde yiğitçe ve yamanca,
Kurban kurban üstüne ölüyor kahramanca.

Bükerek gölgesinde selviler boyun eğer,
Sevdasına gülüne, namusunun yerine,
Can verip toprağında özgürlüğüne değer,
Şehitlik abidesi mezarlık önlerine...