Kavga Şiiri - Mehmet Tevfik Temiztürk

İnsanı tanımayız, çok kez anlayamayız,
Tartışmayı savunur, dostlukları bozarız…

Sonra kavga ederiz, bunun bir gereği yok,
Fikirler farklı folsun, dostluğa ihtiyaç çok…

Nefis mi kavga ister, neden ibret alınmaz?
Müminde ölçü vardır, nefsi hiç aldatmaz…

Zalimler vicdansızdır, hem suça eğilimli,
Üstelik acımasız hem de kaba kuvvetli,

Gururlar mı hep dürter, yıldızlar mı barışmaz?
Kavga çok çirkin bir şey, çünkü onarılamaz…

Hormonsal bir şeyden mi, ruhlardan mı geliyor?
Yoksa bir hastalık mı, kalpten mi yayılıyor?

Tartışmadan mı olur, cahillik mi yaptırır?
Kötülük mü zevk verir, şeytanlar mı kaşınır?

Rab’bim çok iyi söylemiş, sabrı tavsiye etmiş,
Rab’bim zikir vermese, muhabbetler bitermiş…

(1996)