Nefsimle Kavgam Şiiri - Erdem Gümüş 2

NEFSİMLE KAVGAM

Uğraşma benimle, bırak yakamı,
Ne yapsam ne etsem, uslanmıyorsun.
Taht eyledim sana, gönlü makamı,
Yine adam gibi, yaslanmıyorsun.

Aklın fikrin her an, şeytan peşinde,
Fitne yuva yapmış, nefsim döşünde,
Haram maya tutmuş, senin aşında,
Helal lokma ile, beslenmiyorsun.

Ben de sana uydum, dönemiyorum,
İçimden atmayı, denemiyorum,
Bir türlü ben seni,yenemiyorum,
Sen Rabbin sesiyle,seslenmiyorsun.

Her cenkte karşımda, bana talipsin,
Ne beraber kalır, ne de mağlupsun,
Bu nasıl savaş ki, hep sen galipsin,
Bir türlü kınında, paslanmıyorsun.

Tarumar eyledin, iki dünyamı,
Kaybettim en kutsal, yüce davamı,
Sır’at köprüsünden,attın reva mı?
Üstelik suçu da, üslenmiyorsun.

Can tenden çıkmadan,bu kavga bitmez,
Hilkatin güneşi, balçığa batmaz,
Mizan terazisi, dengesiz tartmaz
İhlası giyinip, süslenmiyorsun.

Kul Figani nefsi, paklayamadı,
Nefsinde lekeyi, aklayamadı,
Nefsini ateşden, saklayamadı,
Cehennemde yansan, islenmiyorsun.

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
10.07.2018
ÖZBEKİSTAN/ BUHARA