Kavanozdan Şiiri - Fatih Muhammed Bozdağ

Bitirdiğimiz gün gibi gibilerim çoğaldı..
Anlamsızca her şey birbirine karıştı..
Gözlerim yerine gökyüzü ağladı..
Ayaklarım yerine güneş terketti bu diyarları..
Canım yerine başka insanlar bi hayli bunalıp, sıkıldı..
Ellerim yerine başkası kaldırdı bardakları..
Tenim yerine yürüdüğümüz yol çatladı..
Ama
Kalbim yerine kimse sana küsmedi..
Kalbim yerine hiç bir şey kırılmadı..
Ve
Kalbim yerine hiç kimse Seni benim kadar sevmedi..

Sana benzeyen insanlarla konuşmak..
Matruşka bebeklerle oynamak gibi..

Aşkmış kalbini kalbimde tutmak..
Her gün yeni bir bebeğin doğması gibi.

Zamanmış seni, sensiz yaşamak..
Ellerimin arasında kırılan saat gibi..

Asıl yalnızlıklarmış kavramsız kalmak..
Paylaşılması imkansız, sen gibi..