Kavanozda Şiiri - Ayşe Uçar

enseni traşlıyor düşünceler
açsan ağzını zıplayacak kelimeler
boşluğa açılan kapının tokmağı
yan bahçenin kristalleşmiş yüzü
elbet kendini asacaksın
hem de kendi sözlerinle

dilinde küllenmiş yangın ihbarı
dumanında anaç kedi ve patlak gözlü dağ baykuşu
resimler çizip kendi kuyruğuna
şiirler yazman

seni unutulmaz
-yapmaz

bir iki üç tıp
kalbine demirden mızrak
kanatlarına gümüşten ok
ruhuna fatiha

rüyanın son basamağı ilk basamağından hafif
iç! görünmezlik iksirini
umudu yontan son damlanın hatırasına
gözlerin bir kavanozda
raf ömrü tükenmiş-
-mişlik sendromu- bu

neyse ne
fark etmez
etmez işte
yanılsamalar ve yanılgılar çeşmesinde eriyen-
özün- kurumuş kayısı-
-çekirdeksiz-

bir iki üç tıp
bir pula bir yokluğa mı sattılar
ruhunda çoğul engebeler
bir rüya çarpı bir rüya daha
yalanı bol bir yılanın içine mi düştün
ne yana tükürsen o yanın rüzgâr ağzı
sanrılar tüneller boyunca
ve boyun kısacık

gözlerin kavanozda
taş sektiriyor kesik uykuların
çiçeksiz bir saksının mahmurluğu mu?
yoksa milyarlarca ruhun umursamazlığı mı?
seni yıpratan
yıldıran

öldün işte
bir iki üç tıp
kalbine demirden mızrak
kanatlarına gümüşten ok
ruhuna fatiha

fazlaca
düşünme ismail
duvar üstüne duvar örmek gölgelerin işi
gözlerin hâlâ kavanozda

15.01.2015