Kavanoz Şiiri - Özge Özgen

Sonra bir de
El yordamıyla sıraya dizilmiş gül yaprakları vardı odamda.
Şöyle köşesini kucaklayıp, diğer yanını iliklediğim sayfalar.
Bir cam kavanoz kutusunun üstüne,
Sırayla üst üste dizilmiş iki yüzlü bir hayat.
Sürekli uyumayı isterdim.
Herkese istediğini vermiyorlar.
Farz et ki , ben bir düş gördüm.
Göz kapaklarımdan geçen iğde kokusuna tutundum.
Aslında yalnızlık da güzel bir yere kadar.
Bir zamanlar
İçi boş insanlar tanıdım hep.
Bir tek göz yaşıma bile değmeyen sevdalar. yaşadım.
Hani neredeler?
Herşey yerli yerinde ..

Özge Özgen