Kavakların Gölgesi

Gençliğim
Rüzgara verdiğim bir emanetti
Götür beni diyordum
Diyardan diyara
Göster bana
Dağların arkasını
Dileğim
Gerçekleri
Konuşan kutulardan değil
Gözlerimle görmekti
Fakat
İhaneti ağır oldu
Güvendiğim rüzgarların
Asi rüzgarlar beni
Yaşlı kavakların gölgesine savurdu
Çekip gitti
Ardına bakmadan

Şimdi
Kavakların gölgesi yerim
Aslında
Karanlıkların gölgesindeyim
Gecelerim ışık sızdırmıyor
Kışlarım soğuk
Yarı baygın nöbetlerdeyim
Balçık dolu tümseklerde
Hayat süren, sinekler kadar
Özgürlüğüm yok
Kulaklarımda
Susmak bilmeyen kargaların
Hırçın bağrışları
Gözlerim de
Kartal bakışlarımdan geriye kalan
Boş çukurlar
Hain olmayan
Rüzgarları bekliyorum