(Yaşanmış bir kar fırtınasından)
Kavaklar hiç de korkak değildir sevdiğim
Yazı yabanda bir başına büyürken yerinde
Sevdalıktır o esen rüzgârlar yapraklarında
İçin için bir hışırtı titrer yüreğinin dallarında
Kuşlar konar kuytularına sevdasına öter dili
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Derdi sevgi olan bir kavağın ayrılığa dönüşen tanıklığı bu...Kutluyor,saygılar sunuyorum sayın şair...
O yaşanan kar fırtınası belli ki sevdanın ayrılık tarafı ile bir duvar örmüş arasına kavak boyu. Çok keyif verici bir 'kavak güzellemesi'...
Kaleminize sağlık sayın Rıza Yıldız.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta