Kavak Yelleri Şiiri - İsmail Akyüz

Bugün on iki Ağustos
günlerden Çarşamba
güneş batmak üzere
yapışkan kızıl bir sıcak üzerimde
ne bir yel eser ne de bir parça serinlik
dayanılmaz hallerdeyim
lanet bir taş sol böbreğimde
kahrolası bir ağrı bedenimde
ve içerimde umarsız bir sevda
olmayacak bir aşk olmayacak bir zamanda
serseri hayatımda son bir beyaz yaprak

üstüme eser kavak yellerin
aklımdan çıkmaz sarı saçların
aklımdan çıkmaz yeşil gözlerin
ellerin ve öpülesi dudakların
seni düşünürüm imkansızım
yüreğim hükmeder de beynime
karşı koyamam kıvranır dururum
bilemem ne yapacağımı kızarım kendime
dudaklarımda yakası açılmadık küfürler
basarım gamatayı feleğine de çarkına da
bu saatten sonra onmaz bir derdi salana da

Ve telefonun zili
sabırsızca beklediğim o ses
seni duyuyorum duyuyorum o güzel sesini
ağrılarım geçti şimdi
ne böbreğimdeki taş
ne yüreğimdeki umarsız sevdam
konuşuyoruz uzun zaman
gülüyorum söylediklerine
sonra sen de gülüyorsun
ağrılarım için ahım tuttu diyorsun
o kadını kastederek
üzgün bir sesle kendini suçluyorsun
ağlıyorsun usulca
yüreğime damlıyor gözyaşların
her zerresinde dayanılmaz sıcaklığın
dağlanıyorum kor ateşlerde
ellerim sarsılıyor titremekler içinde
sonra yakıcı bir söz
sizi seviyorum
ve sonra iyi akşamlar
ardından derin bir sessizlik
kalakalıyorum bir başıma
biçare hallerde
İyi akşamlar güzelim
ben de seni