Karamsarlık Şiiri - İsmail Akyüz

Kimseyi iplemeyen bir karamsarlıktı
sessizce usul usul üstümüze sinen
yarım ayın ışıltısı hüznünü gökyüzüne vururken
talihsiz bir çocuğun acınası umarsızlığı
ağlayan şiirlerin gözyaşlarına karışıyordu
biliyordum gök kuşağı da tükeniyordu kendi kendine
yıldızlar da sönüyordu birer birer
ağaçlar çiçekler de soluyordu
yalnızlık durmaksızın hayatın ırzına geçiyordu
illegal intiharlara gebe kalırken yitik yaşamlar