Kavak ağaçlarının hışıltsında.

Senin sevdan körükledi yangınımı,
içimdeki ateş bir kat daha artıyor,
ve bedenimi saran sıcaklık,
öylesine hoş bir duyguki.
her defasında seni daha çok seviyorum.

özlemlerin ucunda sana doğru yürürken,
düşündüğüm şeyler ve seni kıskanmanın arzusu,
hiç birşeyde olmayan nadir elmaslara benziyor.

sen benim en değerli elmasımsın,
gül bahçelerinin içinde en değerli gülümsün.
ve seni benden başka kimse koklamayacak,
ben buna izin vermeyeceğim.

şairin mısralarındaki anlattığı özlem,
aşığın sazındaki ses,ressamın cizdiği resim,
şöförün katettiği yol olan sen...
ey sevdiğim adını hasret koydum bundan böyle.

mültecilerin kanı ile boyanmış kapkara zindanlarda,
düşünülen memleket hasretimsin,
burnumda esen koku,kavak ağaçlarının hışıltısı,
ve mavi yalnızlığımsın.

damarlarımdaki kanı uğruna akıtacağım,
namusum,şerefim,haysiyetimsin.
sana zarar gelmesini istemem,
sen herşeyden güzelsin.

güzelliğinle taht kurduğun uslanmaz gönlüm,
bundan sonra hep seni yaşayacak..!