Kucağında
Babasının
Boynuna
Sarılan
Çocuğu
Özledim
Sesi
İçimde
Yankılandı
Sessizce
Seslendim
Gel
Özledim.
Gözlerinden anlaşılıyor
Sende bizdensin
Sende
Hüznün neferisin.
Gözünün kenarında
Duran damlanın,
Gülüşündeki hüznün
Sebebi ne,
Hayat sanada mı acımadı?
Seninde mi canın yandı?
Ben
Yerinde olsam dedim
Onlar
Boşlukları kendileri doldurdu
Oysa
Söylemek istediğim o değildi.
Ne ben anlatabildim
Ne onlar anladı.
Derviş olmak için
Çile
Çekmemize gerek yok
Dertviş olmuşuz
Hayatımız çile.
Şu dünyada
Özgür olmak için
Ne yapmalıyım?
Bedenim
Ruhuma
İki beden
Dar geliyor da
Hayvanat bahçesi
Dünyanın taklidi
Bizi de
Dünyaya kapatmışlar
Oysa
Hayvanlar
İnsanlardan daha delikanlı
Acıkmayınca
Saldırmıyorlar.
Hayat bir çok şey öğretti
Bir şeye fazla değer verirsem
Kendim değersiz oluyorum
Hissettiğim duygular
Katre katre
Süzülüyor
Beynimin süzgecinden
Sizi
O kadar yüceltmişim
Ki
Kendim bile erişemiyorum
Adem ile Havva
Yaratıldığında
İyi şeyler
Öğretildiyse
Yalanı
Aldatmayı
Kötülüğü
Nefreti
Kim öğretti.
Canım
Kadınım
Hayat bize
Altın tepside sunulmadı
Yüzüm yok
Gözlerine bakmaya
En geriden gelip
Beraber kurduk
Bu dünyayı
Çok çalıştık
Çok yorulduk
Lütfen
Sen
Hakkını helal et.
Uğurlu Uğurlu
Kayıt Tarihi : 24.7.2019 11:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!