Katre-i Sevda Şiiri - Ayşe Mızrak

Hâra düştüm evvelceden çok evvel,
Akıl yandı, fikir yandı, söz yandı.
Bilinmezlik ummanıydı ta ezel,
Bilmek için içime zerre-i sevda düştü.

Gönül evimde duyuldu, bir keman,
O ne sesti, dedim: “Ölürüm el-aman!”
Babam Yakup, adım Yusuf, ilim Kenan,
Ermek için içime katre-i veda düştü.

Adı hiçlik, adı çokluk, adı makam,
Adı Eyüp, adı sabır, adı davam,
Kurtlanmaz mı benim biçare yaram?
Ona izzet, bana zerre-i ziyan düştü.

Çöl olayım ey Mecnun! Sen bende yürü,
Leyla’yı bende ara, benim üstümde çürü,
Toprağıma düş, her yanımı aşk bürü,
Mecnun’a Mevla, bana katre-i cihan düştü.

Nasıl düşersin çarpmadan birbirine ey kar!
O şeklin ne, rengin teslimiyetten mi aklar?
Kirlenen arzı aşk ile saklar,
Yere de aşk bana tane-i hayal düştü.