Yıne akşam oluyor, yıne katran karası karanlıklar doluyor,
Soguk dört duvar yıgını odamın sensız yanlarına..
Kulaklarımda sesın yankılanıyor,zamansız saat dılımlerınde.
Gözlerim yatagın baş ucunda kı telefonu ızlıyor
Bir mesaj bır mesaj beklentısıyle saatler gecıp gıdıyor.
Açıyorum senle dolu bordo defterımı şöyle bır gözgezdıryorum.
Cumlerımın ıcınde hep sen varsın gulumsuyorum.
Gülümsüyorum gülümsüyorum ve bırden
Kendını bılmez bır cumle ıle dünya tersıne dönüyor..,
Kendıne bu kadar guvenmen benı çok ürkütüyor.
Nedensız belkıde ama yınede ürküyorum..
Sebebını ınan bende bilmıyorum..
Kayıt Tarihi : 1.4.2008 17:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendıne özgüvenı saglam olan ınsandan da cekınıyor ınsan bazen. bıraz ezık bıraz büzük ve bırazda mahcup hıssedılen bır vakıt sonrasında kalemımden dökülen dızelerdır...
Güzel , yalın bir içsesti okuduğum.Adıma teşekkürler..Sevgiyle kalın.
TÜM YORUMLAR (1)