Katlanırım Şiiri - Ethem Turan

Konuşmak insan olmanın gereği olsa da
Bazen kulaklar seslere kapatıyor kendini
Dudaklar konuşmaktan aciz
Düşünceler ezilmiş ve sabit

Durdurursun akan yaşamı beyninde
Bütün kapılarını kapatıp
Semadaki çoban yıldızına bakan pencereni açarsın
Bir noktada birçok düşünce gidip gelir beynine

Bazı düşünceler rahat durmaz
İner gönlünün içine,en kutsalını huzursuz eder
Daha da derinleşir bir anda her şey
İçinin acıdığını hissedersin çatılır kaşlar bakışlar donuk

İçinden çıkamadığın çukurdasındır
Bütün umutlar tükenmiş elin kolun bağlanmış hissi sarar ruhunu
Sanki damarlarda akan kan tükenmiş
Kasların bütün gücü eriyip gitmiştir

Bir şey yapamamanın ezikliği
Bir kademe daha derinleştiri r çukurunu
Yalnızlık rüzgarının esintisini hissedersin tüm hücrelerinde
Ve insan olmanın gerçekliğini en derin acısıyla yaşarsın

Yavaş yavas kanın geri gelirmişçesine canlanmaya başlar beden,
Taşıdığı yükün verdiği ezginlik rahatsız etmiştir
Değerler ölçüsünde bütün hesaplaşma bitmiş
İç savaşın ezginliğinde köşene sinmişsindir

Yorgun bir bedende,kırılmış umut parçaları saçarsın gönlüne
Hayata kırgın kaderine küsersin
Yinede bir çoban yıldızının olması buruk tebessüm ettirir dudaklarını
Katlanırım dersin seven gönlüne,katlanırım….