Katırın Hayat Hikayesi

(Aruz, hece ve serbest vezinlerle yazılmış bir deneme)

Bir bebek katır gelir bilmediği bir köye
Bî- ilm bî-terbiye
Sevinç getirir köydeki beye
Kısrak anası mesrur, himar babası memnun.
Ağlıyordu, gülüyordu zaman zaman
Oynuyordu fırsat bulduğu an.
Farkına varmadan hiç bir şeyin
Fütursuz fakat bazan nazenin ve şirin.
-
Neşeliyim neşeli Bu dünyaya geleli
Katır nedir bilmeyen Beni sanır bir deli

Ne şeytanım ne melek Doğum günüm mübarek
Oynuyorum gülerek Hoşnutluğum bes belli

Sıhhatlıyım sağ selim Sert değilim, mülayim
Ne yapayım böyleyim Kader, talih, tecelli.
-

Semizlendi, gelişti, dinlemeden kuralları
Bazan işleri düzgün gidiyor, bazan yokuş yolları.
Böylece senler geçti
Ne mazi biliyordu ne ati
Gelince oyunların sonu
Koştular yüke onu.
Bir kerre isyan eti ise de çok zaman boyun eğdi
Oyuna geldi pâyân, artık hür ve sebest değildi.
Orta yaşa gelince taşıdı yük gündüz gece
Bakmadan işin çokluğuna
Çalıştı karın tokluğuna
Kendine hasredilen saman dolu bir yatak
Açmıyordu iştiyak
Anladı ki derinleşip gidecekti
Uzun boylu bu kuyu, ömr boyu
Soruyor bu nasıl bir işti
Ama her iş işten geçmişti.
Oldu köye geldiğine pişman
Görmüyordu herkesi kendine düşman
Oluyordu faydalı oluyordu anlaklı
Bazan yaslı bazan tatlı bazan da ihtiyatlı.
Hasta değildi fakat halsizdi
Değildi kimseye dargın
Lakin, sızlıyordu için için
Her zamanınkinden fazla yorgun
Ziyade yük taşıyamıyordu.
İnzivaya çekilmek istedi
Ama âlem onu bırakmıyordu
Hadiseler, etrafında olanlar
Köyden gidenler ve geride kalalnlar
Bu hayat kendisin eziyor büzüyor sıkıntılar veriyordu
Kurtulma yolu arıyordu.
Bir gün kendi kendine,
-

Allâha tevekkül ederim zâra gerek yok
Şekvâya lüzüm yok, kavi düşvâra gerek yok
(ağlayıp sızlamağa- kuvveti zorlamağa)

Artık yaşayan pîr olarak haddimi bildim
Geçmişle deberleşmede isrâra gerek yok
(yaşlı, ihtiyar)

Yıllar sonu müspet yolu keşfeyledim amma
Ehvenleri müşkülleri izhâra gerek yok
(kolaylıkları ve zorlukları açıklamaya)

Mahluklara tatbik edilen sisteme mebnî
Mutlak gelecek mevti de inkâra gerek yok.
(Mebni = göre)

Mevsimler geçiyor derken
Köye veda ederken
Bî-çare artık ihtiyarlamıştı
Yaz çoktan bitmiş kış gelip çatmıştı.
Kaygı ile bekliyordu
Ölümü her an, çok yakından
Kendini ancak ölüm paklar sanıyordu
Sıhhatını sorarsanlara her bakımdan
Allaha şükür. Katır gibiyim diyordu.