Daha bu dünyada kavuşamamışken,
Daha söylememişken defalarca seni ne kadar sevdiğimi,
Birliğimize dirlik katan ellerini tutamamışken doyasıya,
Ve daha bu dünyada bu kadar yarım kalmışlıklarımız
varken sevgilim,
Nasıl razı olayım ölüm meleğinin tırpanına?
Sana son kez sarılmadıkça.
Aşkın matematiği, kimyası yokmuş sevgilim.
Aşkın dili mübalağa imiş de
Çok seven terk edilirmiş.
Yani sen gittin,
Ben hiç kaldım.
İkiden bir çıkınca bir kalmamayı
bütün dünyaya böyle gösterdim.
Yeryüzüne atılmış Âdem çaresizliği var üzerimde.
Fakat sevgilim,
Ben yememiştim o elmayı,
Yine olsa yine gelirim sana son sürat.
Koşmasını da bilirdim uçmasını da bilhassa konu sen
olunca
Ama anlamalısın gül bahçem
Kalbim, kanadım, ayaklarım kırık benim.
Bir adım ileri iki adım geri stabilize bir ömrün içinde var
olmaya çalışmaktan başka bir gaye içinde değilim.
Keşke azmettirenim olsaydın da katilim olmasaydın.
Yine de
Kusura bakma en güzide parçam,
Deli gibi sevmekten, aklı başında sevmeyi öğrenemedim.
Kayıt Tarihi : 19.5.2023 17:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!