Katil Sinekler Şiiri - Mehmet Cıngır

Üstünde katil sinekler ufacık bir şehrin,
Öyle müthiş vahşet ki göğsü kanadı yerin.
Dişliyorlar sırtlanlar gibi aklı karalı
Her yer kızıl,her yer cansız can,her yer yaralı…

Havalandı ötelerden yırtıcı baş sinek,
Takip etti arkadan onu vahşi beş sinek.
Kan ve hıçkırıktan umut bekleyenler kimdi?
Taze kan emiyorlar iştahla onlar şimdi.

Yalamak için tuz basıp her masum yaraya,
Saldırdılar delice ufacık bir karaya.
Oynanıyor cihanın önünde kanlı bir film,
Öyle vahşet ki anlatmaya yetmiyor dilim.

Kusuyor günlerdir karnındaki habis kini,
Emrediyormuş güya bunu yahudi dini.
Vuruyor panik içinde,bir tavşan kadar korkak,
Vuruyor görse kımıldayan canlı bir yaprak.

Bir karanlık dokunmuştur gündüzün nûruna,
Yıldırım düşmüştür insanlığın onuruna.
Kaskatı bir bebeğin ekmek tutan elleri,
Paramparça taze çiçeklerin hayalleri…

Yok olursa hak,ne insan kalır ne insanlık,
Kaplar beşerin ufkunu koyu bir karanlık.
Doğsa sabah ufuktan güler yüzlü bir güneş,
Kör ediyor bu katil sinekler edip ateş.

Düştükçe her an insanlığın kalbine bomba,
Alkışlıyor bunu”medeniyet!”denen zorba.
Kene gibi mazlum kanı emiyor bu sefil,
Bu zorba,bu hayasız,bu dişi kanlı rezil!

Masumun iniltisi bulutları deliyor,
Kokladıkça canlar ölümü,zalim gülüyor.
Mazluma siyah kefen,zalime cihan düştü,
Öldü insanlık,payına mezaristan düştü.

Kırılır ısırgan dişler,güler kara talih,
Bil ki adım adım izlemekte seni tarih.
Gözlerinden lavlar fışkıran o yanardağlar,
Yakar senin de yüreğini yaktığın kadar.

Tazecik fidanlar bırakılırken nefessiz,
Titremiyor dağların kalbi,taş gibi sessiz
Nasıl boyadın kırmızıya kara elini,
Nasıl diktin yüreğine zulüm heykelini?

Kan sızıyor uğursuz gecenin dudağından
Kovuluyor yaralı kuşlar öz ocağından.
Neydi bu inleyen yetim kuşların günahı?
Yâ Râb yok mu bu kör gecenin nurlu sabahı?

Yalan rüzgârına alet edip İbrahim’i
Yaktın namluların ucuna koyup âlemi.
Takılıp başına birgün saman dolu torba,
Vurulacaksın zincire ey kan kokan zorba.

Koşuyor doludizgin,yol ayrımında dünya,
Delik deşik ruhum,bitsin bu kabus bu rüya
Siyah,beyaz,gri…her rengin hakkıdır yaşamak,
Tutup hakkı kaldırmayı emretti bize Hak.

Neredesin Hira’dan esen ey tatlı rüzgâr!
Kan denizi topraklar ki atadan yadigâr.
Kan içiyor katil sinekler su içer gibi,
Biçiyorlar insanlığı ekin biçer gibi.