Katil Gecelerin Eli Bıçaklı Saatleri:

(FERCAN İÇİN...)

(’Başkalarını düşün savaşırken, barış isteyen ötekileri.
Su faturanı öderken, düşün sadece bulutlardan su içenleri.
Eve giderken, kendi evine, sokakta yaşayanları düşün.
sen uyurken ve yıldızları sayarken-baş koyacak bir yastığı olmayanları.
İmgelerle özgürleşirken sen, konuşma hakkı gasp edilenleri düşün
ve uzaktaki ötekini düşünürken kendini düşün
ve de ki: Keşke bir mum olabilsem şu karanlıkta…”)

unutma..!
rutubet kokulu evlerde, hayalleri üşümüş
ve sanki sadece
senin için büyüttüğüm-matematik bilmeyen çocukluğumu.

yokluğunun bende ki sancısını unutma...
senin için evlat edindiğim öksüz şiirleri...
sensizliğe mevzilenmiş küf kokulu yalnızlığımı-
ve iyileşmeyi unutmuş despot yaralarımı!
hasretini ezberlemiş, anılar stoklamış halimi
ve hayatına taammüden kastettiğin beni unutma...

sen orda
anne katili-eli bıçaklı
evlatları unutma..!

sen burda
zemheride mendil satan çocukların üşümüş ellerini...
öyküsünden etkilendiğin-dilenci kadının dokunaklı sesini...
yalnızlıktan delirmiş o şairin dizelerini.

unutma
aylarca yolları açılamayan köyleri
düşlerine çığ düşmüş insanları
ve unutma çarpık yapılaşan adaletsiz dünyayı...

sen orda..!
yaprağın ağacı/şairin, şiirini terketmesini-
’yasa dışı iş yapan yasa memurlarını’
sevgi mağdurlarının enkazından beslenen,
’sevgi tüccarlarını’
unutma-ihanet iniltilerini...

/Filistin’de, Irak’da katledilen
rüyalarına kramp girmiş insanları,
Somali’de açlıktan ölen çocuğunun cansız bedenini
kucaklayan anne’nin acısını unutma/

sen orda..!
yetimleri
kimsesizleri
sövülen
dövülenleri
heba edilen
çürüyenleri
yağmalanan
yıkılanları
yakılanları
yoksulları
unutma/unutma ki,

’yüzümüzü düşürdüğümüz kitaplarda kan izleri bırakmıştık! ’

(Birdal ERDOĞMUŞ/2010/ERZURUM)