Katibil Efkar Şiiri - Seyfi Karaca

Ucaklar yükselttigi gökyüzü kadar
Dünyayi ancak algilayip uygun tarifelere tanimliyorsa
Her yer ayni görünen ölceksiz kücücüklügün tepesine binen
Yahut bakmak istedigi kadar hicbirsey görünmeyen
Dolan ha dolan sinirlasmalarinda ne birey ne toplum ne tarla ne tosbaga
Süsten ve sisten inik perdelere hostes yirtmaciyla ancak
Gece kulubü gibi yildizlasarak irkilip uyanan
Ucaklar up uzun yanan sönen pist…
Imdada mi
Davete mi
Parlayip soldukca asagilarda bir yerdeki insan ve sehir
Hickimseye heryerini görücüye ciktigi yerden baktirtaraktan
Kimse demiyor ki yalnizligin sahibi katibil efkar
Yoklugunsa dünya denen yeryüzü

Nisan / 2009