Katalizör Zürafa

Kent determinist kararlılıkla
sinsi pusuya yatarken
cilveli göz kırpışlarla
nehre vuran evlerin ışıkları
ökçelerine basan amcalar
Kuşların diline pelesenk olmuş ötüşmeler
behemehâl kepengi kapanmayan mahalle bakkalı
kışlasından firar eden çiçeği burnunda onbaşı
nehirde rapsodi yapan
kuğuların çırpınışları eşliğinde
toplumsal zorunluluk ve esrik ahenkle
bir rüyanın habercisi
didaktik tramvay
anlam kargaşasını doldurdu vagonlarına
yol kısa, bir sonraki durakta tramvaya binen
katalizör zürafa uzun
boyundan büyük sözler ederek
kendisi değişmeksizin yolcuları etkileyen
bizim zürafa klavuz oldu düş yolcularına
asker arkadaşı onbaşı
koğuş kalk deyince başçavuş
veryansın etti bu mistik yolculuğun sonuna.